O gruszkach św. Hildegarda pisała, że nadają się do spożycia, ale nie na surowo. Lepiej je ususzyć, upiec lub ugotować i wodę z tego gotowania odlać.

Tak przygotowany mus gruszkowy stanowi cenny składnik mieszanki z miodem
i wszewłogą górską, zwany złotem św. Hildegardy (oczyszcza jelita z patogenów).

Sam mus możemy dodawać do wypieków (w przepisach zamiast bananów) lub do porannych orkiszanek.

Przypominamy, że odszumowanie miodu polega na lekkim podgrzaniu go
i zebraniu piany, która wypłynie na wierzch (tak zwanych szumów).

Składniki:

• 1 kg gruszek (najlepiej takich, które ławo poddają się obróbce – dojrzałych, miękkich, rozpadających się),
• 2-3 łyżki odszumwanego jasnego miodu lub syropu orkiszowego,
• 2-3 szczypty sproszkowanej wanilii lub galgantu.

Gruszki myjemy, obieramy, kroimy na ćwiartki, wykrawamy gniazda nasienne.
Wrzucamy je do garnka, podlewamy wodą (tak, by porządnie zakryła owoce) i gotujemy na małym ogniu aż będą zupełnie miękkie.

Wiadomo jednak, że gotowane gruszki lepiej smakują lekko doprawione miodem i wanilią, cynamonem, goździkami albo galgantem, więc…

Płyn z gotowania odlewamy (ma właściwości silnie wzdymające) a gruszki zgniatamy widelcem, dodajemy galgant i miód.

Po wystudzeniu przechowujemy w lodówce do kilku dni, można też zawekować.

Rada: W podobny sposób można też przygotować mus z jabłek z cynamonem lub z pigw z galgantem (wtedy ilość wody może być niewielka, bo nie będziemy jej odlewać). Zawekowane musy będą nam służyć całą zimę i na przednówku.