PRZYPRAWY ŚW. HILDEGARDY

Mięta polej (łac. Mentha Pulegium) jak przystało na miętę wspomaga trawienie, łagodzi zgagę, czy problemy z odbijaniem się potraw. Pomocna w stanach zapalnych żołądka, pęcherza czy jelita grubego. Daje uczucie ulgi po spożyciu zbyt obfitego posiłku. Wg św. Hildegardy ma ona moc 15 ziół.

Według literatury, kmin rzymski (łac. Cuminum cyminum), poprzez wysoką zawartość minerałów wspomaga wydzielanie soków trawiennych, zwalczanie mdłości oraz wpływa korzystnie na układ krwionośny człowieka. Działa napotnie oraz moczopędnie. Ułatwia przyswajanie białka, pomaga na dolegliwości skórne, czy duszności.

Krwawnik (łac. Acillesa millefolium) szczególnie polecany jest osobom, które w niedalekiej przyszłości będą poddawane operacjom. Zażywanie ziela krwawnika pomoże przygotować organizm do ingerencji operacyjnej oraz stymuluje komórki do szybkiej regeneracji. Przyspieszy łagodne gojenie się ran po zabiegu.

Mięta kędzierzawa (łac. Mentha crispa) bogata jest w gorycze, witaminę C oraz garbniki. Może być stosowana w wypadku zapalenia żołądka i osłabieniu trawienia.

Sól św. Hildegardy z dodatkiem ziół świetnie nadaje się do przyprawiania sałatek, warzyw, zup, potraw mięsnych. 

Szanta (łac. Marrubium vulgare) jest dobra nie tylko przy wszelkich problemach ze słuchem, ale również spożywana w postaci zupy ułatwia usuwanie nadmiaru wydzieliny z górnych dróg oddechowych.