Zioła św. Hildegardy

Werbena (łac. Verbena officinalis) jest pomocna we wszelkich stanach zapalnych czy owrzodzeniach.Stosować zewnętrznie. W medycynie św. Hildegardy wykorzystywana do okładów.

Według Hildegardy, ziele bluszczyku kurdybanka (łac. Glechoma hederacea) wspomaga organizm w przypadku niedoboru sił witalnych związanych z podeszłym wiekiem oraz szumach w uszach i niedosłyszeniu. Jest pomocne przy problemach z krążeniem krwi, czy nietrzymaniem moczu.Stosowane również przy bólach gardła oraz klatki piersiowej.

Bylica (łac. Artemisia vulgaris) jest jedną z lepszych przypraw na dolegliwości żołądka, zgagę wywołaną błędami dietetycznymi, czy trawieniem szkodliwych tłuszczów. Dr Herzka, autor wielu książek o „medycynie Hildegardy”, radzi pacjentom z wrzodami żołądka, przez rok dodawanie odrobiny bylicy do potraw.

Krwawnik (łac. Acillesa millefolium) szczególnie polecany jest osobom, które w niedalekiej przyszłości będą poddawane operacjom. Zażywanie ziela krwawnika pomoże przygotować organizm do ingerencji operacyjnej oraz stymuluje komórki do szybkiej regeneracji. Przyspieszy łagodne gojenie się ran po zabiegu.

Macierzanka (łac. Tymus serpyllum) to w koncepcji św. Hildegardy „przyprawa dermatologiczna” pomocna przy wszelkiego rodzaju problemach skórnych: trądziku, wysypce, czy nawet przy atopowym zapaleniu skóry. Stosować ją można również przy kłopotach z pamięcią.

Według dzieła "Physica" ziele tysiącznika (łac. Centaurium erythraea) wspiera redukowanie objawów złamań i artretyzmu.

Według św. Hildegardy wrotycz maruna zwany także złocieniem maruna (łac. Chrysanthemum partenium) łagodzi problemy związane z przeziębieniami: przewlekły katar, bóle gardła, choroby migdałków.